Ferit, fotoğraf çekmeyi de çektirmeyide çok seven küçük bir çocukmuş. Ferit'in fotoğraflarını yerleştirdiği kocaman bir albümü varmış. Ferit bu albümü kütüphanesinin en güzel yerinde saklar, fotoğraflarının her birine çok değer verirmiş. Ferit'in odasındaki deliğe gizlice yerleşen Kerti adında bir Kertenkele varmış. Kerti zaman zaman bu delikten bakar, Ferit'in fotoğraflarına gösterdiği özeni hayranlıkla izlermiş. Ferit'in fotoğraflarından bazılarını duvarına asması Kerti'nin hoşuna gidermiş. Kerti kendi kendine;
- Keşke benim de bir fotoğrafım olsa da duvarıma assam, deyip dururmuş.
Bir gün Kerti takır tukur sesler duyarak uyanmış. Hemen delikten çıkıp etrafta dolaşmaya başlamış. Birde bakmış ki Ferit'in annesi mutfakta harıl harıl çalışıyor! Mutfak masasının üstü kekler, börekler, pastalarla doluymuş. Çünkü o gün Ferit'in doğum günüymüş! Bir süre sonra kapı çalmış. Ferit'in arkadaşları gelmiş. Ferit onları içeriye davet etmiş. Önce hep beraber birlikte oyun oynamışlar. Sonrada masanın etrafına toplanmışlar. Ferit'in annsi, yaptığı yiyecekleri çocuklara dağıtmış. Bu arada Kerti bir köşeden onları izliyormuş. Herkes iştahla tabağındakileri yerken Ferit atılmış;
- Fotoğraf! Fotoğraf makinamı getirmeliyim. Fotoğraf çekmek istiyorum! Odasına gitmiş.
Fotoğraf makinasını alıp gelmiş. Sırayla herkesin fotoğrafını çekmeye başlamış. Onları izleyen Kerti başını önüne eğip;
- Galiba benim hiç fotoğrafım olmayacak, diye söylenmiş. Ferit'in annesi o sırada;
- Yavrum, hadi sende arkadaşlarının yanına geç. Bende sizi çekeyim, deyip Ferit'ten fotoğraf makinasını istemiş. Ferit makinayı annesine vermiş. Arkadaşlarının yanına geçmiş. Onları bir köşede üzgün üzgün izleyen Kerti'nin aklına o anda bir fikir gelmiş! Kerti kendi kendine;
- Şöyle köşeden köşeden geçsem... Arkadaki duvara tırmansam... O zaman fotoğrafta görünürüm, demiş. Gülümseyerek eklemiş; Kuyruğumu kıvırıp güzelde poz veririm... Acele etmeliyim. Bu fotoğrafta yer almalıyım!
Kerti duvara hızlıca tırmanmış. Kuyruğunu kıvırmış. Fotoğraf çektirmeye hazırlanmış. Ferit'in annesi;
- Gülümseyin, deyince Kerti dahil herkesin yüzünde kocaman bir gülümseme belirmiş.
Çocuklar o günü eğlenceli oyunlar oynayıp güzel resimler çektirerek geçirmişler. Akşam olunca da evlerine dönmüşler. Ertesi gün sabah erkenden Ferit'in annesi fotoğrafları bastırmak için bir fotoğrafçıya gitmiş. Ferit annesini sabırsızlıkla beklemiş. Annesi gelir gelmez fotoğrafları almış, ona teşekkür etmiş. Hemen odasına koşmuş. Fotoğraflara bir bir bakmış. Sıra, bütün arkadaşlarıyla çektirdiğine gelmiş... Ferit o fotoğrafta Kertenkele Kerti'yi görmüş.
- Aaa! Duvarda bir Kertenkele varmış! Oda bizimle poz vermiş, diye mırıldanmış.
Yuvasından Ferit'i izleyen Kerti;
- Acaba benim olduğum fotoğraf nasıl çıktı, demiş kendi kendine. Dayanamayıp Ferit'in yanına gelmiş. Kerti'yi karşısında gören Ferit çok şaşırmış.
- Sen bu fotoğrafta olan Kertenkelesin, diye bağırmış. Sonrada Kerti'ye
- Resmine mi bakmaya geldin? Bak ne güzel çıkmışsın, demiş.
Kerti gülümsemiş. Fotoğrafa bir süre bakmış... "Keşke bu fotoğraf benim olsa..." demiş içinden. Ferit onun bu isteğini anlamış gibi;
- Sanırım sen de bu fotoğrafı çok sevdin. İstersen bu fotoğrafı sana verebilirim. Arkadaşlarımla çektirdiğim en güzel fotoğraftı ama, deyip onu Kerti'ye uzatmış. Kerti çok şaşırmış ve mutlu olmuş. Ferit'e gülümseyip fotoğrafı almış. Yuvasına götürmüş. Duvarının köşesine yerleştirmiş. kerti duvardaki fotoğrafa neşeyle bakarken Ferit de küçük Kertenkeleyi mutlu ettiğini düşünüp seviniyormuş.
Ferit ve Kerti Hikayesi - Çizgi Film Hikayeleri
0 Yorumlar